Communiceren ook als mensen niet meer 'hier' zijn

Als meisje groeide ik op met een oma voor we het de normaalste zaak van de wereld was om te praten met mijn overleden opa. Ik was op een leeftijd, waar mijn imaginaire geest de boventoon voerde. En dan vind je dat soort dingen niet gek. Dus voor mij was het gewoon als ze weer eens vertelde dat opa op bezoek was geweest en waar ze het zoal over gehad hadden.

Later heb ik me er wel over verwonderd dat mijn oma op zo'n natuurlijke manier leefde met mensen die niet meer 'hier' zijn. Ze was namelijk een hele nuchtere vrouw. Ze heeft zich nooit beziggehouden geestelijke zaken of iets dat daar in de verste verten op leek. Kennelijk hoorde dit gewoon bij haar natuur.

BEVRAGEN

Nu is het niet zo dat ik haar voorbeeld als vanzelf ben gaan volgen. Op het moment dat ik groter werd, en mijn analytische geest de overhand kreeg, begon ik van alles en nog wat te bevragen. Dit soort fenomenen waren voor mij niet zo vanzelfsprekend meer. Tegelijkertijd heb ik ook nooit helemaal uitgesloten dat wat mijn oma deed wel degelijk zou kunnen bestaan. Want als je dingen werkelijk bevraagt, dan sluit je niet zo maar iets uit. Maar ga je op onderzoek uit.

Bij mij startte dat onderzoek pas echt toen mijn vader overleed, nadat ik heel nauw betrokken was bij zijn laatste levensfase. Het intuïtieve weten dat het na iemands dood wellicht niet 'over en uit' is, kwam zo weer volop in mijn aandacht. Dat werd, zo vermoed ik, voorafgegaan door het feit dat we in de maanden voor zijn overlijden op bijzondere manieren dagelijks contact hadden.

Hij was aan bed gekluisterd en maakte dus weinig meer mee van de buitenwereld. Daarom maakte ik elke dag geluidsopnamen van wat ik aan het doen was. Of ik nou op de fiets zat, in de winkel liep of aan het werk was, ik liep overal met mijn opnameapparaatje en vertelde over de wereld om me heen. Hij woonde een paar uur reizen bij mij vandaan dus stuurde ik de opnamen elke paar dagen naar hem toe, zodat hij die kon luisteren. En hij op zijn beurt sprak vaker iets in voor mij, dat ik dan weer per post ontving.

Op één of andere manier zijn we er kennelijk aan gewend geraakt om zo met elkaar in gesprek te zijn, en elkaars leven mee te maken zonder dat je in elkaars nabijheid bent. En zo gebeurde het dat ik op een dag, het was enige tijd na zijn overlijden, muziek hoorde die ik kende van één van zijn opnames.

Ik liet de melodie en de tekst door me heen gaan en die gingen uiteindelijk als vanzelf over in het horen van 'zijn stem'. Die welde als het ware in mij op. Hij vertelde me over hoe hij nu beter kon zien waarom hij deze muziek zo mooi vond. En wat de tekst eigenlijk voor hem betekende, zonder dat dat ooit tot hem was doorgedrongen. Behalve dat ik hem hoorde, 'zag' ik ook hoe hij in zijn nieuwe omgeving van alles aan het leren en doormaken was. Zoals dingen waar hij in zijn leven niet aan toe was gekomen (hij wist zich als mens vaak geen raad met zijn emoties en dat heeft nogal een effect gehad op zijn kwaliteit van leven en relaties met mensen).

OPEN STAAN

Door die ervaring is het voor mij weer vanzelfsprekender geworden, dat 'overlijden' niet per se betekent dat een leven eindigt en oplost in het niets. En ben ik meer open gaan staan voor dit soort communicatie, al hield en houd ik me er verder niet bewust intensief mee bezig. In de loop der tijd zijn dit soort lijntjes er met meer mensen geweest na hun heengaan naar een andere wereld. Maar altijd alleen als het zich aandient. Ik zoek het niet bewust op.

Er zijn me bij die ervaringen vaker een aantal dingen opgevallen, een patroon dat steeds hetzelfde leek te zijn:

• vlak na iemands overlijden was de informatie die ik kreeg over zijn gedachten, ervaringen en omgeving vaak vrij gedetailleerd en dat werd na verloop van tijd algemener (tenzij ik heel nadrukkelijk vroeg om bepaalde informatie, dan had het vaak weer meer detail).

• soms kon ik degene die overleden was heel duidelijk herkennen via dat wat ik hoorde of zag en soms leek het alsof iemand erg veranderd leek (bijvoorbeeld een heel stuk wijzer).

Ik vond dat wel intrigerend. Maar ben niet echt gaan onderzoeken waar dit mee te maken zou kunnen hebben. Ik dacht wel aan allerlei algemene verklaringen zoals het feit dat mensen, doordat ze leren over hun leven en er anders naar leren kijken, ook wijzer worden. Dus is het logisch dat ze veranderen. Maar meer kon ik er op basis van mijn ervaringen ook niet over zeggen.

ARCHIEVEN

Dat veranderde op het moment dat ik kennis nam van de virtuele werkelijkheidstheorie. En vooral van het feit dat het Grote Bewustzijn Systeem bestaat uit databases.

In het kort zijn dat:

• het Waarschijnlijke Toekomst-archief (WT-archief), waar we via de keuzes die we elke dag maken en de acties die we ondernemen informatie aan onttrekken.

• het Gerealiseerde Verleden-archief (GV-archief), met daarin onze geschiedenis die ontstaat uit alles dat we kiezen en doen.

• het Ongerealiseerde Verleden-archief (OV-archief), met daarin alles dat we zouden kunnen hebben doen, maar uiteindelijk niet deden (inclusief de kans dat we iets zouden hebben gedaan).

Zulke archieven bestaan zowel op het persoonlijke niveau als ook dat van het collectief (groepen zoals families, organisaties, landen en werelden etc.). En je moet je zo'n archief voorstellen als een heel gedetailleerd model van een mens, familie, organisatie, land etc. Het is dus niet een archief met informatie over iemand, zoals wij archieven kennen, maar het is een archief met daarin alle gedachten, emoties, voorkeuren, afkeren en zo meer die iemand heeft/had.

Door naar mijn eigen jarenlange ervaringen te kijken, vanuit de virtuele werkelijkheidstheorie, kon ik die opeens gaan plaatsen. Zo vertelt fysicus Thomas Campbell dat hij bij zijn onderzoek naar de werking van de virtuele werkelijkheid, ontdekte dat mensen na hun overlijden een tijdje in een soort overgangsfase zijn. Ze moeten vaak wennen aan een nieuwe omgeving, waar hun bewustzijn niet meer gekoppeld is aan het lichaam dat ze in het voorbije leven hadden.

Om die overgang zo soepel mogelijk te laten zijn, zijn er allerlei dingen die maken dat mensen zich op hun gemak kunnen voelen. Dat verklaart bijvoorbeeld waarom mensen vaak geliefde familieleden of andere dierbaren ontmoeten (zoals ik ook het meest recent nog bij mijn moeder haar overgang heb zien gebeuren, in de weken vlak voor ze overleed. En dat waren geen hallucinaties door morfine of andere middelen want die heeft ze niet gehad). Die eventuele ontmoeting met bekenden functioneert dus als een soort van '1ste-hulp-na-overlijden-team'. En zo kunnen er meer maatregelen zijn, die ervoor moeten zorgen dat je je transitie goed kunt doorstaan.

DATASTROOM

In deze periode is het heel eenvoudig om contact met mensen te hebben, zoals ook steeds mijn ervaring is geweest. En als je deze blogs regelmatig leest, dan snap je waarschijnlijk ook waarom en hoe dat werkt.

Degene die overleed is een datastroom binnen het Grote Bewustzijn Systeem (GBS). En zodra jij je aandacht daarop richt, richt je je intentie. En dat is hét instrument om het GBS mee te navigeren. Door je aandacht en focus valt je eigen datastroom stil en kun je die van een ander waarnemen. Zo ontstaat communicatie. En die kan heel gedetailleerd zijn als je de intentie hebt dat je die informatie graag wilt krijgen. Want degene die net is overleden is vaak nog (erg) verbonden aan het leven dat hij achterliet.

Vanuit het perspectief van een virtuele werkelijkheid bekeken, is het doel van ons leven dat we (op)groeien. Dat doen we via de keuzes die we maken en hoe we ons als gevolg daarvan gedragen. Het is niet logisch om aan te nemen dat dat doel wegvalt, zodra iemand het lichaam achterlaat dat verbonden was met een specifiek leven. Dan zou alle kundigheid en ervaring wegvallen. En dat is niet efficiënt voor de evolutie van het GBS. Daarom is het reïncarnatie-perspectief voor de hand liggender.

Je stapt in een nieuw lichaam en begint aan je volgende klus, waarbij je alle opgedane wijsheid uit andere incarnaties meeneemt. Op die manier vergroot het GBS de kans op evolutie en dat is wat het doet voortbestaan.

Dat ik in de communicatie met mensen die overleden zijn vaak heb ervaren dat de informatie die ik kreeg langzaamaan algemener werd, kan hiermee te maken hebben. Want als iemand dit leven steeds verder achter zich laat, en aan een nieuw leven begint, dan zal die ook minder gehecht zijn aan alle details van het leven en zijn overgang.

Het kan ook een andere reden hebben: mijn intentie bepaalt de kwaliteit van de informatie die ik krijg. En zoals ik al zei: ik heb me nooit opzettelijk in dit onderwerp verdiept. En hoewel ik dus van nature wel 'een connectie' lijk te hebben, ben ik daar niet echt mee bezig. Dat maakt dat mijn intentie vaak niet echt hierop gefocust is. Er komt dan in mijn beleving zomaar informatie door (waarschijnlijk wel in het leven geroepen door een gedachte of gevoel in mij). Doordat ik het niet zo bewust doe is de informatiestroom ook diffuser.

NIEUWE ERVARINGEN

Maar als het inderdaad zo is, dat ons bewustzijn verder gaat. En we dus niet eeuwig in een hiernamaals verblijven als zijnde de persoon die we nu zijn, hoe kan ik dan ervaren dat iemand die is overleden verandert? Dat die bijvoorbeeld wijzer wordt?

Daar kunnen meerdere redenen voor zijn. Voordat we daar dieper op ingaan, eerst nog even een kort overzicht van hoe het Grote Bewustzijn Systeem (GBS) werkt. Zoals we hierboven al even bespraken, bestaat er in het GBS verschillende archieven. Als het gaat om het thema 'dood', dan is het goed om je te realiseren dat het Waarschijnlijke Toekomst-archief ophoudt te bestaan, zodra iemand niet meer bewust hier is in zijn lichaam. In dit archief bevinden zich immers alle mogelijke gebeurtenissen die zich voor kunnen gaan doen, op basis van de keuzes die we in ons verleden maakten (lees meer in deze blog). Iemand die zijn aardse lichaam achterlaat, doet in zijn oude leven geen nieuwe ervaringen meer op. Het Waarschijnlijke Toekomst-archief heeft geen functie meer.

Wat wel een functie heeft is het Gerealiseerd Verleden-archief, waarin onze geschiedenis is opgenomen die gebaseerd is op alle keuzes die we maakten en de dingen die we deden. En wat daarnaast ook blijft bestaan is het Ongerealiseerde Verleden-archief (OV-archief). Daarin staat alles dat we konden doen, maar uiteindelijk niet deden. Dat zijn allemaal data die van belang zijn voor het GBS. En voor onze verdere bewustzijnsevolutie, want je neemt bepaalde ervaringen mee op je verdere bewustzijnsreis.

Dus wat zou er kunnen gebeuren als we merken dat iemand die overleden is, anders is of wordt dan hoe we hem kenden? Dit zijn de meest voor de hand liggende mogelijkheden:

• je kunt nog steeds in contact zijn met degene die is overleden, omdat die nog niet helemaal los is van zijn leven. En terwijl iemand de overgang maakt, is die ook aan het leren over zijn voorbije leven. Dat kan maken dat je antwoorden krijgt, die hij tijdens zijn leven niet zou hebben gegeven. Omdat hij nieuwe inzichten heeft opgedaan.

• vooral als het al langer geleden is dat iemand is overleden, dan is de kans groter dat je geen contact meer hebt met de persoon zelf maar vermoedelijk met zijn 'Ongerealiseerde Verleden-archief'. Daarin vind je immers alle keuzes die iemand had kunnen maken, maar niet heeft gemaakt. Dus zul je daarin informatie aantreffen, waar je niet per se bekend mee was.

• het Grote Bewustzijn Systeem kan zich voordoen als zijnde degene die is overleden. Bijvoorbeeld omdat het jou helpt dat je bepaalde informatie krijgt namens degene die is overleden. Iemand kan bijvoorbeeld zo verdrietig zijn om het verlies, dat dat zijn groei en ontwikkeling in de weg kan gaan staan. Op zo'n moment kan het zijn dat het GBS bepaalde informatie geeft, die iemand kan helpen om verder te gaan op zijn pad. Het kan ook zijn dat het GBS iemand graag wil laten zien dat de werkelijkheid groter is, dan hij denkt. Door het faciliteren van dit soort contact, kan iemands perspectief groter worden. Soms zal het ook zo zijn dat je intuned op het grotere bewustzijn dat ooit 'woonde' in de persoon die je kende, en die nu wellicht een nieuwe avatar* heeft. Dan is het dat grotere bewustzijn dat je informeert. Maar dat is waarschijnlijk eerder een zeldzaamheid. Voor het GBS is het vermoedelijk het meest efficiënt om rechtstreeks met je te communiceren.

En nu zullen sommigen zich misschien afvragen wat je hier nu mee moet. Want je kunt dus eigenlijk nooit weten wie of wat de bron van je informatie is. Dat is in principe inderdaad zo. Al kun je tot op zekere hoogte wel nagaan met wie of wat je in contact bent, op een bepaald moment wordt dat steeds lastiger om echt met enige trefzekerheid te bepalen. Maar de belangrijkste vraag zou ook niet moeten zijn: wie of wat is de bron van de informatie? Maar: is deze informatie helpend, is die waardevol voor mij of voor een ander?

EEN FUNDAMENTELE BRON

Want als je er echt goed over nadenkt, dan is het Grote Bewustzijn Systeem uiteindelijk altijd de bron van alle informatie. Wij zijn immers individuele units van bewustzijn in dat grote virtuele systeem. En het mooie is dat je je bewust kunt worden van de werking van dat systeem, waardoor je er op allerlei manieren mee kunt communiceren. En met de informatie die je krijgt, kun je je voordeel doen.

Dus in plaats van ons druk te maken over de 'echtheid van de bron', zouden we ons druk moeten maken over de waarde van dat wat via het GBS ontvangen. Als we die waarde op waarde weten te schatten, dan is dat de grootste gift die je jezelf kunt geven.

In volgende blogs zullen we hier vast nog vaker op terugkomen en zullen vermoedelijk ook thema's als reïncarnatie nog wat verder worden uitgediept. Voor nu hoop ik dat je meer zicht hebt gekregen op de thema's dood en leven na de dood, zodat we ons van daaruit wellicht anders daartoe kunnen gaan verhouden: meer nieuwsgierig en minder angstig.

Heb je vragen? Wil je iets laten weten? Dat kan in de reactieruimte hieronder en zeker ook per mail als je dat prettiger vindt.

Zoals altijd: oprechte dank voor je aandacht en tot de volgende!

* Als we op Deja.Nu het woord 'avatar' gebruiken dan bedoelen we daarmee dat wij mensen allemaal creaties zijn binnen een Groot Bewustzijn Systeem. We zijn dus veel meer omvattend dan dat we in ons dagelijkse doen geneigd zijn te denken.