Aardse én kosmische weerberichten: keelpijn in een vriendelijk universum (7/8)

Dat het universum vriendelijk zou zijn, is een uitspraak van Einstein. Hij wilde met die uitspraak aangeven dat we in ons leven in elk geval één hele belangrijke keuze te maken hebben:

Denk ik dat ik leef in een vriendelijk universum of is het een vijandig universum (of is het neutraal)?

Er zo even bij stilstaand kun je je voorstellen dat de keuze die je maakt nogal een impact heeft op hoe je 'het leven' in zijn algemeenheid beleeft - en dus leeft. En daarmee zeker ook op hoe je de aardse en kosmische weersomstandigheden van elke willekeurige dag interpreteert. Lijkt de atmosfeer welwillend zonnig of ziet het er grauwig uit?

Nu vind ik het zelf altijd lastig om zo'n fundamentele keuze te maken op basis van hoe anderen zeggen dat 'het' in elkaar steekt. Of die ander nu Einstein is of mijn moeder. Voor mij is het belangrijk dat ik kan onderzoeken wat naar mijn idee het meest waarschijnlijk is. En gelukkig zijn er elke dag allerlei omstandigheden, die me de kans geven dat te doen.

Daarom, in deze aflevering van de serie over hoe we onze eigen aardse en kosmische weerberichten kunnen maken, een eenvoudig inkijkje in dit alledaagse onderzoek.

Zo kreeg ik onlangs keelpijn. Mijn moeder heeft me geleerd dat het hebben van keelpijn typisch iets voor dit jaargetijde is (de herfst is flink ingezet en de winter laat zich al voelen). Ze vertelde me ook dat onze weerstand dan vaak wat verminderd, waardoor we vatbaarder zijn voor virussen die ziekten veroorzaken (keelpijn is daarbij een onschuldige aandoening, maar een verkoudheid erbij wordt al vervelender en griep maakt het echt akelig).

Als ik de zienswijze van mijn moeder check met hoe de samenleving tegen keelpijn aankijkt, dan kom ik op ongeveer hetzelfde uit. Logisch ook, want dat is waar de zienswijze van moeder op gebaseerd is. De traditionele medische informatie vult daarbij de kennis van mijn moeder verder aan. Want ik kan ook een bacteriële ontsteking hebben - met verschillende oorzaken en op verschillende gebieden in/rondom mijn keel. Sommige daarvan kunnen op ernstiger aandoeningen wijzen, zoals een chronische schildklierontsteking.

NODELOOS LIJDEN

In deze boodschap zit de overtuiging verpakt dat het universum niet vriendelijk en dus vijandig is. Want het leert me dat er dingen buiten mij zijn, zoals weersomstandigheden en virussen, die het gemunt hebben op ondermijnen van mijn gezondheid. Er is wel een aanleiding voor wat er gebeurt (weer/weerstand/virussen), maar er is verder geen nut. En als iets akelig is en geen nut heeft, dan ervaren we dat als mens over het algemeen als zinloos. En zinloos moeten lijden, is ervaren dat het universum niet vriendelijk is.

Op enig moment ben ik ook zelf maar eens gaan onderzoeken hoe je nog meer naar al die lichamelijke kwalen kunt kijken, die een mens zoal kunnen overkomen. In deze blog schreef ik al eens heel uitgebreid over die zoektocht dus dat ga ik hier niet herhalen.

Dat ik die zoektocht begon, had er onder meer mee te maken dat ik zo mijn vraagtekens kreeg bij dat nogal zinloze perspectief op de dingen die mij gebeurden. Of dat nu een onschuldige keelpijn of een serieuze aandoening betrof.

Via mijn zoektocht kwam ik erachter dat het functioneren van mijn lijf misschien helemaal niet zo georganiseerd is als me was verteld (het is herfst; je weerstand kan verminderen; virussen dringen binnen; je wordt ziek). En dat een ander zicht op de oorzaak van zoiets simpels als 'keelpijn' van invloed is op hoe ik me verhoud tot de vraag: is het universum waarin ik leef vriendelijk of niet?

HET ONDERZOEK

Volgens mijn onderzoek krijg ik keelpijn, omdat ik ergens in de dagen daarvoor iets heb gedaan/beleefd wat heeft gemaakt dat ik:

• iets waar ik niet van gediend ben, heb uitgespuugd.

• iets niet meer slik wat ik tegen m'n zin in wel slikte.

En wat er volgens de biologische regels, die het lichaam nauwgezet volgt, gebeurt is dat het in mijn keelslijmvlies cellen afbouwt in de periode dat ik iets blijf slikken wat ik eigenlijk niet wil slikken. Mijn keelgat wordt zo groter en dat maakt het makkelijker om dat uit te spugen wat niet kennelijk niet gewenst wordt in het systeem. Hoe vriendelijk is dat!

Op het moment dat ik het besluit neem om niet meer te doen wat ik niet wil, regelt het biologische systeem helemaal vanzelf dat het lijf nu genezen kan. Wat betekent dat het lichaam nu het keelslijmvlies gaat herstellen. En omdat genezing gepaard gaat met toename van vocht in dat slijmvlies, zwelt mijn keel op. En daar heb ik last van. Dus heb ik keelpijn.

Omdat ik weet wat er gaande is, ben ik mijn lichaam dankbaar voor dat het de regels zo netjes volgt. En na een dag pijn neemt die 's avonds al heel gauw af (dus ik heb er veel minder lang last van dan dat de traditionele geneeskunde aangeeft). Dat komt, zo heb ik vaker gemerkt, doordat ik samenwerk met het lichaam. In plaats van dat ik me verzet tegen de schijnbaar nodeloze pijn. Dus alle aandacht en energie kan naar het ondersteunen van het proces.

Ik geef dit fysiek complexe proces heel eenvoudig weer, wil je meer diepgaande informatie lees dan graag de heel uitgebreide blog (waar ik hierboven ook al naar verwees).

MEER BEWUST-ZIJN

Na een nacht slapen merk ik dat de keelpijn weg is, maar mijn neus wel wat verstopt. Volgens de overtuiging van mijn moeder (met als bron de traditionele geneeskunde) ben ik nu echt verkouden aan het worden. De keelpijn was alleen maar de voorloper daarvan.

Volgens de biologische regels die ik onderzoek, ben ik niet (verder) verkouden aan het worden, maar maakt mijn neus deel uit van het gebied waar zich een vochtophoping voordeed als gevolg van de genezing.

En onder meer via mijn neus kan ik dat vocht nu uit het lichaam laten komen, want het is klaar met genezen. Ik ben daar nog een paar uur mee in de weer en dan is het hele proces in een dag of twee rond. Inclusief psychische opruim en dus vergroting van mijn bewustzijn, want ik realiseer me dat het goed is dat ik niet meer doe wat ik deed en niet wilde (overigens is niet elk proces van dit soort aandoeningen even vlot afgerond, want dat hangt onder meer af van hoe groot het conflict is waar je in je psyche mee bezig bent geweest en hoe lang).

De allerbelangrijkste boodschap die mijn onderzoek mij geeft is: het universum is niet vijandig zoals ik leerde. Er is geen weersomstandigheid buiten me die ervoor zorgt dat mijn lijf vatbaar is voor vijandige virussen. Er is geen 'besmettingsgevaar' als iemand 'verkouden' is en niezen moet. Er is alleen maar een virtueel universum, dat gebaseerd is op informatie. En als mijn biologische systeem vanuit mijn beleving ontregelt raakt, dan kan ik de data van dat proces (leren) lezen.

Daarmee is wat mij betreft niet met zekerheid gezegd dat het universum vriendelijk is of dat het neutraal is. Wat het is, hangt vermoedelijk af van hoe je de data in elk moment van de dag interpreteert (en dat hangt weer grotendeels af van angsten, overtuigingen en geloof) . En dat alles bepaalt weer wat het weerbericht voor de dag zou kunnen zijn. In die zin is er dus letterlijk niks dat 'buiten' ons bestaat. Zijn wij uitdrukkingen van een vijandig, vriendelijk of neutraal universum?