De kaart is niet het gebied

In veel van de informatie op Deja.Nu gebruiken we allerlei termen om de werking van onze werkelijkheid mee te duiden. Zo gaat het bijvoorbeeld vaak over het 'Grote Bewustzijn Systeem' over 'data' en 'databases' over 'avatars*' over 'spelspelers' en zo meer. Termen gaan al gauw een eigen leven leiden als je niet af en toe stil staat bij het hoe en waarom ervan. Ook in relatie tot actuele wereldgebeurtenissen die ons beangstigen, overweldigen of ontmoedigen. Bij die dingen wil ik dus graag even stil staan in deze blog.

De termen die we hier gebruiken hebben meestal een heel specifiek doel. En dat is dat ze ons helpen om de werking van onze werkelijkheid beter te begrijpen. Zo kunnen we daar zelf beter vorm en inhoud aan geven. We hebben als mensen de neiging om bepaalde termen voor 'absoluut waar' aan te zien. Maar dat is vanuit het virtuele werkelijkheidsperspectief niet de bedoeling. Want alle termen die we hier gebruiken dienen als metafoor. Ze zijn dus een vorm van beeldspraak.

Nu gebruiken we de hele dag door metaforen om dingen in onze werkelijkheid te duiden, te begrijpen en met elkaar te kunnen communiceren. We hebben daarbij voorkeur voor beeldspraak die past bij onze cultuur, en dus onze overtuigingen, geloofsystemen etc, maar ook bij onze persoonlijke ontwikkeling. Je kunt dan ook zien dat de metaforen, die je gedurende je leven gebruikt, in meer of mindere mate kunnen veranderen.

Ook op Deja.Nu is het doel van het gebruik van metaforen dat ze ons helpen om nieuwe inzichten te kunnen benoemen aan de hand van dingen die ons al bekend zijn. We nemen dus een beeld dat we kennen om iets dat we nog niet (goed) kennen beter te leren begrijpen. En vaak betekent dat dat we daardoor wat abstracter leren kijken/denken dan we daarvoor deden. Want nieuw terrein verkennen we meestal eerst vanuit hoofdlijnen (abstractie), waarna we er meer en meer in kunnen duiken.

Nu zijn de metaforen die je hier veel terugvindt - zoals 'systemen' en 'data' en 'spel' - voor mensen die groot geworden zijn in een moderne westerse samenleving vaak makkelijk te plaatsen. En dus zijn ze niet voor niks gekozen. Ze kunnen eraan bijdragen dat we ons een beeld kunnen vormen van de fundamentele werking van de werkelijkheid. Maar hoe behulpzaam ook, die metaforen zijn niet de werkelijkheid.

Als het gaat om het begrip 'virtuele werkelijkheid' (waarmee we bedoelen dat bewustzijn - weer zo'n begrip - fundamenteel is), dan is dat voor de meesten van ons zo abstract dat je je er maar moeilijk iets bij kunt bedenken. Dat kunnen we beter als we er woorden voor vinden, die een link hebben met wat wij kennen uit onze werkelijkheid. Dus gebruiken we taal waarmee we die abstractie kunnen omzetten in beelden zoals 'systemen', 'computers', 'data'.

BEHULPZAME BEELDEN

Dus ook als we het hebben over het 'Grote Bewustzijn Systeem' dan is dat niks meer of minder dan een beeld dat we gebruiken om ons iets beter voor te kunnen stellen hoe bewustzijn werkt. Door het te zien als een systeem - een beeld waar wij in deze werkelijkheid bekend mee zijn - kunnen we makkelijker inzicht krijgen in hoe dat systeem zichzelf organiseert (zoals beschreven in talloze blogs op deze site). Zo heeft elke tijd en elke cultuur dus ook weer zijn eigen metaforen, passend bij het (actuele) bewustzijn.

Als we de virtuele werkelijkheidstheorie gebruiken om meer begrip te krijgen van wat bewustzijn is, en vooral hoe het in ons dagelijks leven opereert, dan doet het er dus ook niet toe welke beelden je daarbij gebruikt. Want het gaat niet zozeer om de termen en de beelden. Het gaat om meer begrip kunnen krijgen van bepaalde principes, die ons helpen om ons leven op een (steeds) vervullende(r) manier vorm en inhoud te geven.

En iedereen kan de metaforen kiezen die hem het beste liggen (voor sommige mensen is het GBS daarom misschien hetzelfde als God of het Grote Levensweb). Wat je daarbij kunt wel kunt doen, is bij tijd en wijle nagaan of de metaforen die je gebruikt nog werkzaam zijn voor je. Want via de beelden die we gewend zijn te gebruiken, kunnen we onszelf ook onbewust remmen in onze groei. In die zin hebben de metaforen die op deze site gebruikt worden wel een hele specifieke functie, want ze zijn allemaal gericht op bekrachtiging van jezelf - op de kleinste en het grootste niveaus van zijn.

EIGEN-WIJSHEID

In onze cultuur wordt ons bijvoorbeeld geleerd dat wijsheid alleen/vooral buiten ons te vinden is (we krijgen veel van onze opvattingen mee van opvoeders, leraren, religieuze en wereldse leiders en worden weinig gestimuleerd kritisch na te denken over die informatie). Als het gaat om onze relatie met het grotere geheel, dan zijn we logischerwijs geneigd om metaforen gebruiken die een bepaalde hiërarchische* manier van denken in stand houden.

Denk aan een metafoor als 'engelen', die in de religieuze en ook spirituele (new age) wereld veel gebruikt worden om ons te voorzien van beelden van andere werelden. Engelen zijn daar vaak een soort van bemiddelaars, die de communicatie met bijvoorbeeld God tot stand te brengen. Dat kan ons in verschillende fasen van onze spirituele groei dienen. Maar als die metafoor de enige tool blijft om die communicatie te hebben met wat we hier een groter bewustzijnssysteem noemen, dan zien we over het hoofd dat uiteindelijk alles voortkomt uit een en hetzelfde bewustzijn. En dat we dus ook zelf direct toegang hebben tot het systeem (omdat er aan de basis geen verschil is tussen 'ons' en 'het systeem') en de informatie die er opgeslagen ligt. Of het nu gaat om informatie die gericht is op het verleden, het heden of de toekomst en waar we wijzer van kunnen worden.

En hetzelfde geldt voor metaforen die gebruikt worden in de wereld van de wetenschap. De meesten van ons hebben vermoedelijk in de natuurkundeles geleerd over elektronen, die deel uitmaken van de bouwstenen van onze fysieke werkelijkheid. Maar er is geen wetenschapper die ooit een 'elektron' met zijn eigen ogen heeft gezien. Het is een metafoor, die gebruikt wordt in een model van de werkelijkheid. En over dat model krijgen wij weer geleerd op school. Maar vermoedelijk krijgt niemand erbij geleerd dat het om een model gaat en dat dat model niet de werkelijkheid is.

Het model is ontstaan op basis van bepaalde effecten die gemeten worden tijdens bepaald onderzoek. De 'elektron' zelf is dus niet gedetecteerd, maar alleen het effect dat het zou hebben in onze werkelijkheid. Wat er echter gebeurt is dat we gaan geloven in het model. In een bepaalde fase van je ontwikkeling kan het nuttig voor je zijn om aan de hand van dat model iets te gaan begrijpen. Maar als je in de gaten blijft houden dat een elektron een beeld is en geen werkelijkheid, dan houd je ruimte om andere modellen te bekijken. Waardoor je kunt gaan zien dat het misschien ook nog anders zit dan wat je op school meegekregen hebt.

Dus welke metaforen je ook gebruikt om de werkelijkheid van klein tot groot te kunnen begrijpen en navigeren, maakt niet uit. Metaforen zijn niks anders dan beelden en dat zijn weer tools die ons helpen om wegwijs te worden in deze werkelijkheid en in andere die ons minder bekend zijn. Kies dus vooral iets dat je ligt. Maar handig is het ondertussen wel om bij tijd en wijle na te gaan of de tools die je gebruikt je (nog) bekrachtigen in je groei en ontwikkeling. Is dat niet zo, dan kan het handig zijn om eens te kijken waar en hoe een 'upgrade' aan de orde is.

DE METAFOREN IN HET WERELDNIEUWS

Als je je eenmaal bewust bent van de werking van metaforen, vooral als je dat doet vanuit het besef dat deze werkelijkheid op informatie gebaseerd, dan zie je ze steeds ook terug in de wereld om je heen. Een interessant voorbeeld daarvan zijn vele van onze machthebbers. Als het gaat om wat ik hierboven stelde: "handig is het om bij tijd en wijle na te gaan of de tools die je gebruikt je (nog) bekrachtigen in je groei en ontwikkeling", dan bieden zijn daar alle gelegenheid toe.

Niet dat ik hen per definitie zie als de kwaadaardige lieden die de hele wereld - en dus ook mijn leven - naar hun hand wil zetten (hoezeer dat ook waar kan zijn). Maar ik zie hen - als avatars in deze multi-player game - vooral als 'een beeld'. Dat staat voor 'het patriarchaat' waar we afscheid van aan het nemen zijn. In de context van het thema politiek - en volgens mijn definitie - staat 'het patriarchaat' voor machthebbers die er belang bij hebben dat een volk ongeïnformeerd is. Daardoor kunnen mensen bijvoorbeeld stemmen op machthebbers', zonder te weten wat dat nu werkelijk betekent voor hun belangen. De huidige ontwikkelingen zijn een wake up-call. Het wordt tijd dat wij onszelf informeren, dat we zelf verantwoordelijkheid gaan nemen in plaats van te verwachten dat anderen dat doen. De wake up-call gaat over dat we onze eigen open en kritische geest gebruiken op manieren die we nog niet gewend zijn (omdat we gewend zijn ons te laten informeren door systemen die ingericht zijn op basis van de doelstellingen van het patriarchaat. En waarin mensen werken die ook allemaal opgroeiden in hetzelfde systeem en veelal niet (goed) geïnformeerd zijn: onderwijs, media, gezondheidszorg, wetenschap, bedrijfsleven etc).

En zoals vaak als het nodig is om iets los te laten dat je groei niet bevordert: we doen dat meestal niet als vanzelf. We houden graag vast aan wat ons bekend is (hoe naar dat bekende ook kan zijn). Onze machthebbers zijn een uitvergroting van het patriarchaat waar we al een paar duizenden jaren deel van uitmaken. En het is tijd dat we dat achter ons gaan laten, want we hebben er allerlei van geleerd en we hebben nu ook te groeien in eigen kracht, eigen wijsheid en eigen verantwoordelijkheid.

Door te zien en te ervaren wat dat patriarchaat eigenlijk is (niet subtiel zoals we tot nu toe in het westen veelal gewend waren, maar als karikatuur zoals bijvoorbeeld ten tijde van de corona-perikelen in 2020 toen mensen letterlijk en figuurlijk de mond gesnoerd werd), worden we ons bewust wat het betekent als we onze macht weggeven, als we onze eigen kracht niet willen benutten omdat we er niet bekend mee zijn. Onbekend maakt al te vaak onbemind.

Het is kennelijk tijd om verder 'op te groeien'... Ook zo'n mooie metafoor voor iets waarvan we als mensheid vermoedelijk nog maar net beginnen te begrijpen wat dat kan betekenen.

* Als we op Deja.Nu het woord 'avatar' gebruiken dan bedoelen we daarmee dat wij mensen allemaal creaties zijn binnen een Groot Bewustzijn Systeem. We zijn dus veel meer omvattend dan dat we in ons dagelijkse doen geneigd zijn te denken.

____________________________________________________________

*OVER HET FENOMEEN HIËRARCHIE

Ik maak op Deja.Nu een verschil tussen zogeheten dominantie hiërarchieën en ontwikkelings-hiërarchieën.

Dominantie hiërarchieën zijn die vormen van hiërarchie waarin een mens boven een andere staat op basis van zijn status (dat kan een titel zijn, een bepaalde afkomst etc.).

Ontwikkelings-hiërarchieën zijn die vormen van hiërarchie, die bedoeld zijn om aan te geven dat het bewustzijn van mensen aan groei onderhevig is. We groeien als mensen gedurende ons leven door de kennis en ervaring die we opdoen. Niet alle mensen zijn daarin gelijk. De ene mens groeit om bepaalde redenen meer en verder dan de andere. En daarin kun je een bepaalde hiërarchie aanbrengen, zoals we bijvoorbeeld in deze blog over de stadia van menselijke ontwikkeling deden.

Hiërarchieën zijn dus niet zonder meer slecht en in sommige opzichten zelfs noodzakelijk als we echt recht willen doen aan elk mens, zijn plek in de samenleving en zijn groei. In de evolutie van onze virtuele werkelijkheid zullen 'dominantie hiërarchieën', waar iedereen zijn plek heeft in een bepaalde pikorde, gaan verdwijnen. In plaats daarvan zullen we meer en meer aandacht gaan hebben voor mensen en hun ontwikkeling. En wat dus de meest optimale plek voor elk van ons is in de samenleving. Een plek die recht doet aan ieders individuele ontwikkeling en waar doorgaande groei mogelijk is, zodat daarmee de samenleving als geheel ook steeds groeien kan.