Is het in jouw werkelijkheid lente of zomer?

In een serietje van 4 blogs gaat het over hoe je beleving van tijd anders dan kan zijn dan onze 'kalendertijd' aangeeft. We keken daarvoor steeds naar de start en het einde van seizoenen (kijk voor de links naar de andere delen onderaan deze pagina).

We zijn nu toegekomen aan de laatste seizoensovergang namelijk die van de lente naar de zomer. En ik geef het meteen toe: als je op het weer afgaat dan zegt je gevoel mogelijk dat je in de herfst aanbeland bent en dat we de zomer dit jaar overslaan :)

Bron: http://comik.nl/kamagurka/kamagurka-cartoons/het-weer

PROGRAMMA'S

Maar je zou je kunnen voorstellen dat dat meer te maken heeft met programma's in ons wezen, die op bepaalde tijdstip 'aan gaan': zoals het snakken naar zonneschijn als de winter afloopt. En de toename van zonneschijn is voor ons, zintuiglijk gezien, het meest zichtbare signaal dat de zomer eraan komt. Terwijl, als je echt om je heen kijkt, op dit moment (begin mei) de zomer al volop in onze aandacht kan zijn. Met of zonder een stralende zon.

In eerdere blogs kwam het boek Leven & werken in het ritme van de seizoenen (Jaap Voigt) ook aan de orde, omdat het op zo'n heel andere manier intuned op de datastroom die we 'de seizoenen' noemen. Er staat voor de periode van 5 mei tot 7 augustus - en dat is hier dus de zomer waarbij 21 juni het hoogtepunt is - het volgende:

Wat de middag is in de dag, is de zomer in het jaar.

Wat in de winter nog kiemen zijn, komt in de lente in alle prilheid tevoorschijn en wordt in de zomer volledig zichtbaar als vorm. Groei raakt volgroeid; alles wordt vol-wassen.

Dat is inderdaad precies wat ik heb zien gebeuren in aanloop naar de zomer (als we die dus om en nabij 5 mei laten beginnen). Alles om me heen ziet er met de dag 'vol-wassener' uit. De plaatjes van eerdere blogs laten dat ontwikkelingsproces - via de toverhazelaar in eigen tuin - ook heel mooi zien:

Van onzichtbaar kiemen tijdens de winter, tot prille vormen in de lente en volledige bladgroei nu aan het begin van de zomer. Het leuke van datastromen in onze werkelijkheid op die manier decoderen, is dat het zo heel mooi overeenkomt met hoe we zelf met 'vormengroei' om kunnen gaan in deze tijd.

IN HET VOLLE LICHT

We lezen weer even verder in Leven & werken in het ritme van de seizoenen:

In de tijd van de zomer, van mei tot begin augustus, kunnen je ideeën een passende vorm vinden. En het unieke van jouw eigen bijdrage wordt stap voor stap duidelijk zichtbaar.

Net zoals in een jaar de beloften van de lente in de zomer tot volle wasdom kunnen komen, kunnen de beloften van de jeugd in de zomer van het leven worden vervuld. Het is zoals de planten uitlopen, bloeien en vrucht dragen en zoals jonge dieren snel groeien. Een goede worteling in de lente is voor deze snelle groei wel een noodzakelijke voorwaarde.

Zomerse pracht wordt zichtbaar. Groei gaat in deze tijd van het jaar niet meer in eerste instantie over groter worden, maar over rijping. Rijping wil zeggen: voller worden, duidelijker worden. Daardoor wordt de natuurlijke staat van mensen en dingen zichtbaar.

De kracht van rijping is dat naast het innerlijke rijpingsproces dat gaande is, er vertrouwen ontstaat dat in de buitenwereld de juiste mens, de juiste situatie, de juiste gespreksgenoot en de juiste werkvorm gevonden zal worden, waardoor kruisbestuiving en dus voortplanting zal plaatsvinden.

In de loop van de zomer worden de vormen van jouw unieke eigen bijdrage getoetst aan de buitenwereld en als dat nodig is, bijgestuurd naar aanleiding van de reacties die je erop krijgt. De kunst is dan om in dit hele indalingsproces meer te vertrouwen op je gevoel en je intuïtie en minder te doen met je verstand.

Omdat alles in het volle licht komt te staan, komt ook datgene wat niet in orde is of wat niet passend is, aan het licht. Het leven kan je dan plotseling in een situatie brengen die je helemaal niet wenst. Je voelt je wellicht nét op je gemak en hebt helemaal geen zin in moeilijkheden of pijn. Je krijgt dan het idee dat het leven je een streek levert. Toch zijn die moeilijkheden en die pijn inherent aan snelle groei. Vaak blijkt later dat de moeilijkheden een vorm van genade in vermomming zijn. En blijkt het leven je daarmee noodzakelijke lessen te hebben aangeboden, die de persoonlijkheid van de mens liever niet wil leren.

MAKKELIJKER

Herkenbaar? Voor mij wel, zeker als het gaat om dat groei niet (meer) gaat over groter worden, maar over rijping. Ik heb nogal eens ideeën die uitgaan van hoe ik iets 'groter' kan laten worden, waar ik dan ontdek dat het veel meer zou moeten gaan over rijping en dus verdieping. En ja daar gaan vaak lessen mee gepaard, die je zeker niet altijd als vanzelf wilt leren :)

En het mooie daarvan vind ik ook dat het je steeds meer leert hoeveel makkelijker het is om de dingen - waar je dat maar kunt - zélf in het volle licht te zetten. Dus nog voordat je daartoe gedwongen wordt door omstandigheden. Dat is in mijn beleving het ware opgroeien tot vol-wassenheid. En als ik er zo even over schrijf dan opent dat meteen ook het hart. Want het is tegelijkertijd allemaal zo menselijk: de wegen die we te gaan hebben en al dat we daarop tegenkomen.

Ik hoop dat het begin van de zomer, zoals we dat hier even bekeken, je inspireren kan. Met of zonder zonneschijn.

___________________________________________

GERELATEERDE BLOGS:

Deel 1 seizoenen (over onder meer de zomer/herfst en over kosmische zonnewinden)

Deel 2 seizoenen (over de herfst/winter)

Deel 3 seizoenen (over de winter/lente)