Voorstellingsvermogen is belangrijker dan kennis (Einstein)

HERKENBAAR?

Delen uit bovenstaand filmpje zijn voor ons allemaal wel herkenbaar, of dat nu persoonlijk is of omdat we onze samenleving erin herkennen. Het is dan ook niet zo gek dat informatie - zoals die je op Deja.Nu vindt - soms een hoop in ons kan oproepen. Gewoon omdat dat wat je leest niet past in wat we geleerd krijgen over wat 'leven' is, hoe onze werkelijkheid in elkaar steekt en al dat soort belangrijke vraagstukken meer.

Zo is het bijvoorbeeld voor de meesten van ons nogal vreemd om je af te vragen of we misschien in een virtuele werkelijkheid zouden kunnen leven. En met 'virtueel' bedoelen we een werkelijkheid waar bewustzijn fundamenteel is, dus onderliggend aan alles. In plaats van dat dode materie (deeltjes als atomen) de basisbouwstenen van onze werkelijkheid zijn. En waarvan de traditionele wetenschap aanneemt, dat die deeltjes op een of andere manier ons bewustzijn moet voortbrengen. Alleen wordt een logische verklaring over hoe dat dan in zijn werk gaat alsmaar niet gevonden. Waar het theoretische kader van de virtuele werkelijkheid daar op een heel eenvoudige, en bevredigende, manier antwoord op geeft (lees daarvoor graag de blogs in de categorie 'nieuwe wetenschap'). En als je in bepaalde, niet algemene geldende, theorieën meer bevredigende (logische) antwoorden vindt op fundamentele vragen, dan kan dat een reden zijn om je daarin verder te verdiepen. Niet om die antwoorden dan als vanzelf aan te nemen, maar om die informatie als ingang te zien voor je eigen verdere onderzoek.

Als je inderdaad geïnteresseerd bent in die (nu nog) ongewone informatie, dan is het vervolgens lang niet altijd makkelijk om voor jezelf na te gaan hoe je nou toetst of wat je leest ook inderdaad waar kan zijn. Want dat is precies wat het filmpje zo prachtig laat zien: we hebben vanuit onze culturele opvoeding/scholing niet geleerd om zelf na te gaan of, hoe en waarom een bron betrouwbaar is. We hebben geleerd dat je kunt geloven wat opleidings-, politieke en media-instituten ons vertellen. Maar er zijn steeds minder mensen, die dat zomaar aannemen.

Dus als je je niet zomaar meer laat voorlichten door al die instituties, dan betekent dat vaak ook dat er geen plekken meer zijn waar je zonder meer terecht kunt voor informatie die je vertrouwt. En dat is misschien ook wel heel gelukkig, omdat ik denk dat we in een heel nieuwe fase van onze menselijke ontwikkeling terechtgekomen zijn. Eentje die het filmpje zo helder weergeeft als het gaat om dat we steeds minder zomaar iets aan of over willen nemen. We beginnen dus meer te leren om de dingen zelf uit en te onderzoeken. En ze vervolgens te toetsen aan onze eigen ervaring. Wat lijkt waar, waarom en waar ervaar ik dat het wel eens niet waar zou kunnen zijn? Maar hoe doe je dat met informatie waar je helemaal niet bekend mee bent? En waar het dus ingewikkeld is om die te toetsen aan ervaring die je niet hebt?

BIZAR!?

Voordat ik ertoe kwam om deze plek in te richten, heb ik veel geworsteld en daardoor ook geoefend met juist die vraag. Het volgende - met opzet buiten-gewone - voorbeeld geeft wellicht goed weer hoe die zoektocht in zijn werk kan gaan (en welke hulp we daarbij ook kunnen verwachten). Zo stuitte ik op een bepaald moment in mijn leven op allerlei informatie die we vanuit onze traditionele kaders 'bizar' zouden noemen. Informatie die - zoals dat in spirituele kringen vaak heet - afkomstig was van entiteiten die niet in onze werkelijkheid leven. En die informatie uitwisselen met allerlei mensen, die daar dan weer blogs en boeken over schrijven. Dat kunnen mensen zoals jij en ik zijn. Maar een van de bekendste in onze tijd is vermoedelijk Jane Roberts. Ze schreef in de jaren '70 talloze zogeheten 'Seth-boeken' met daarin informatie die ze kreeg van een entiteit die zich Seth noemde. Naast 'gewone' mensen zoals Jane Roberts, waren er in diezelfde periode ook wetenschappers die zich met dit soort fenomenen bezighielden. Eén daarvan was Don Elkins, die als professor onder meer fysica doceerde op de universiteit, en die met twee samenwerkingspartners gedurende vele jaren het zogenoemde 'Law of One-materiaal' uitgaf. Ook nu ging het om informatie die 'niet-aards' zou zijn (via het internet vind je makkelijk meer informatie over deze bronnen). Dat 'ontvangen' van informatie gebeurt op verschillende manieren. Eén van de gebruikelijkste is dat mensen zichzelf in een soort van trance-staat brengen. Je kunt dat zien als een staat waarin je lichamelijk heel ontspannen en geestelijke alert bent. Het lichaam voelt dan lichter aan, en je kunt vrijer en opener naar dingen kijken zonder er teveel over na te hoeven denken.

Dat alles maakt dat je meer intuïtief waar kunt nemen, dus zonder de emoties of oordelen die we normaal gesproken veelal meteen koppelen aan de dingen die we waarnemen. Dit is overigens een staat van zijn die met we weinig moeite allemaal kunnen ingaan. Sommige mensen zijn er in zo'n proces zelf helemaal bij. Ze zijn zich dus ook helemaal bewust van de informatie die ze ontvangen. Anderen niet, zij horen/lezen pas achteraf wat er gezegd is, bijvoorbeeld door opnames of automatisch schrift.

In die staat van zijn nemen mensen dus allerlei informatie tot zich, die over het algemeen nogal afwijkt van wat wij dagelijks horen via onze opvoeding, opleidingen, media etc. Toen ik zulk soort informatie voor het eerst onder ogen kreeg, ging er van alles door me heen.

De journalist in mij vroeg zich alsmaar af hoe valide al die informatie nu eigenlijk is en wat ik te doen had om het te kunnen valideren. De psycholoog was erg geïnteresseerd in het wel heel erg grote ontwikkelingsperspectief dat zich hier openbaarde. En de (onder)zoeker in me (die zich zowel kan manifesteren als een info-junkie als ook via authentieke nieuwsgierigheid), was vastbesloten om dieper en dieper en verder en verder te zoeken. Klopt het of niet? Waarom wel en waarom niet? Hoezo...? Want...? Mmmmm dit is wel erg interessant...en goh, dat is erg herkenbaar.

JEZELF LEREN INFORMEREN

In de loop der tijd - via véél lezen en vragen stellen over wat ik tot me nam - verdiepte ik mijn capaciteiten om intuïtief aan te voelen wat kernen van waarheid konden zijn. Hoewel het onze neiging kan zijn om dit soort van data voor waar aan te nemen - bijvoorbeeld omdat het zeker bij je kennismaking nogal exotisch klinkt - is er in mijn beleving ook hier veel kaf onder het koren. Dus een sceptische en open geest zijn van groot belang als je steeds beter onderscheid wilt gaan leren maken. ik focuste op die informatie (bronnen) die ik als mogelijk waar bestempelde (bijvoorbeeld omdat ik via meerdere, onafhankelijke bronnen steeds eenzelfde type informatie hoorde). Stelde mezelf daarover vervolgens verdere vragen en checkte hoe consistent de antwoorden die ik vond waren (steeds aan de hand van meerdere bronnen). En ik besloot op enig moment ook om na te gaan of ik niet ook zelf meer data kon gaan opdoen. En dus mijn eigen live-stream te voeden in plaats van vooral via anderen gevoed te worden. Ik hield van dat onderzoek gedurende een aantal jaren uitgebreid aantekeningen bij (over het hoe daarvan staat meer in de blogs in de serie 'Het grote bewustzijn systeem leren navigeren').

Afgaande op mijn eigen ontwikkeling, en kijkend naar hoe meer en meer mensen op zoek zijn naar andere manieren om geïnformeerd te zijn, denk ik dat we meer en meer bewust onze eigen informant gaan worden. Ieder doet dat op zijn heel eigen manier. En we zullen ook dankbaar gebruik blijven maken van bronnen buiten ons, want die maken dat we ook steeds nieuwe perspectieven kunnen innemen. Maar we worden hoe dan ook beter in nagaan waarom we bepaalde bronnen serieus nemen en andere niet.

De meesten van ons hebben daarin vermoedelijk steeds weer een nieuw stuk van de doorgaande weg af te leggen. Vaak is het begin vinden het ingewikkeldst, dat is althans wat ik opmaak uit ervaringen van mezelf en anderen. Omdat je verdiepen in niet alledaagse informatie en bronnen in het begin precies die heel lastige vragen oproept: wat doe ik met een veelheid aan informatie die ik vanuit mijn alledaagse ervaringen zomaar niet kan plaatsen?

HULP

Mij hielp het bijvoorbeeld enorm toen ik in één van die eerste 'buiten-gewone buitenaardse boeken' een voorwoord las van een 'echte wetenschapper'. Eentje die mij nog bekend was ook! Ik noem hem een echte wetenschapper, omdat hij zwaartekrachtfysicus en kosmoloog is. Dus ik dacht natuurlijk dat zo iemand toch niet zomaar een voorwoord in zo'n boek zou schrijven :)

Deze dr. Brian Swimme hielp me in die begintijd van mijn onderzoek te begrijpen hoe ik dit soort informatie tot me zou kunnen nemen, zonder dat mijn analytische geest steeds in de weg zou zitten (die kan immers alleen maar uitgaan van dat wat het al kent en dan schiet iets waarlijk nieuws tot je nemen niet op). Hij schreef daar het volgende over:

"Hoe kan men dan dit soort speculatief visionair werk benaderen, met name het boek dat je nu in je handen hebt? Ik denk dat er drie benaderingswijzen zijn: Ten eerste is er de benadering van de gangbare moderne wetenschap, die iedere discussie gebaseerd op astrologie of galactische afstemming als waardeloos beschouwt. Deze benadering kenmerkt de meeste hedendaagse wetenschappers.

Een tweede benadering zou kunnen zijn om dit soort werk letterlijk en als wetenschappelijk 'waar' op te vatten, op eenzelfde manier als veel mensen de Bijbel als letterlijk en wetenschappelijk waar beschouwen. Deze benadering, die misschien nog wel populairder is dan eerstgenoemde, heeft het ongelukkige manco dat het zijn aanhangers tegenover de wetenschap plaatst, die in onze cultuur de machtigste consensusbenadering van de waarheid vertegenwoordigt.

De derde benadering (die al in de tekst zelf wordt aangereikt) is om het boek te zien als behorende tot het domein van de poëzie. Om te kunnen begrijpen hoe de poëtische visie 'waar' kan zijn - 'waar' op een andere manier dan de waarheid der wetenschap - zou ik graag het volgende willen aanreiken, zowel als verklaring en als beeld: Stel je het moment voor dat Beethoven voor het eerst zijn "Ode an die Freude" speelt in een lege kamer. Die kamer is helemaal niet zo leeg als we dachten, als we tenminste alle levensvormen in aanmerking nemen, en met name de eencellige prokaryoten die - bedenken wij - door de lucht van de kamer zweven. Deze prokaryoten zijn - als we aan dergelijke eencelligen zelfs maar het geringste beetje gevoeligheid mogen toekennen - ongetwijfeld niet in staat om deze muziek, die de hele kamer vult, te waarderen. Maar stel nu eens dat tussen deze miljarden wezens er eentje is die geniaal is? Stel je eens voor dat, in plaats van de muziektrillingen eenvoudig onopgemerkt door zich heen te laten stromen, het zich bewust wordt van de aanwezigheid van iets geweldigs? Natuurlijk is hetgeen het ervaart slechts een krakkemikkige vervorming van de totale werkelijkheid van Beethoven's muziek, maar... is het niet voorstelbaar dat het wordt opgeschrikt door het vreemde gevoel dat het plotseling doordrongen is van een luister, die de gewone dagelijkse activiteiten verre overstijgt? Als een mens over de gevoeligheid beschikt om op een soortgelijke wijze te reageren op een intelligentie die door de Melkweg trekt - een intelligentie die de honderd miljarden sterren gedurende 10 miljard jaar heeft georganiseerd, een intelligentie wiens vorm en functie ligt buiten alles wat tot nu toe is beschreven en geduid door de voorzichtige, empirische technieken van de moderne sterrenkunde - dan kan men zich voorstellen dat zo'n mens wel een wilde, poëtische beeldspraak moet ontwikkelen. Als de neo-cortex, of een ander deel van ons centrale zenuwstelsel, in vuur en vlam wordt gezet door een enorme cybernetische of galactische psyche, dan kan men niet langer meer de voorzichtige en veilige uitspraken van de waarheid van gisteren verwachten".

GROEI-BEVORDERENDE GIFTEN

De voorzichtige en veilige uitspraken van de waarheid van gisteren, werden gaandeweg steeds minder richtinggevend in mijn leven. En ondertussen kwam ik steeds meer 'niet alledaags werk' van wetenschappers tegen, zoals het geesteswetenschappelijk onderzoek van Rudolf Steiner. Dat leert hoe je systematisch andere dan alleen de zintuigelijke wereld kunt onderzoeken (er bestaan veel boeken van Steiner over veel onderwerpen. Wil je specifiek meer weten over hoe je zijn geesteswetenschappelijk pad kunt volgen, mail me dan even).

En ik ontdekte dat psychiater Ian Stevenson aan de universiteit van Virginia (VS) al vele jaren onderzoek deed naar wat we in onze wereld 'paranormale verschijnselen' noemen. Zoals reïncarnatie, buiten lichamelijke ervaringen, communicatie met met mensen die overleden zijn en andere bewustzijnsstaten. En hoe aan de universiteit van Princeton (VS) al decennia lang onderzoek wordt gedaan naar hoe onze geest van invloed kan zijn op dat wat we 'materie' noemen (kijk voor meer op Pear Lab).

Dat die verschijnselen niet paranormaal, maar heel normaal zijn (vanuit het virtuele werkelijkheidsperspectief bekeken) ontdekte ik uiteindelijk via het werk van een andere, eigentijdse wetenschapper. De fysicus Tom Campbell, op wiens theorie de uitgangspunten van Deja.Nu vooral zijn gebaseerd, laat via zijn onderzoek zien dat onze werkelijkheid niet fysiek maar virtueel is. Waarbij 'virtueel' wil zeggen dat bewustzijn fundamenteel is in onze werkelijkheid. Waarbij bewustzijn niks anders dan informatie is. Onze werkelijkheid is vanuit dit perspectief bezien dus gebaseerd op data in plaats van deeltjes.

Ik kon nu via mijn eigen onderzoek en ervaring gaan begrijpen hoe - in heel eigentijdse bewoordingen - deze werkelijkheid inderdaad een virtuele lijkt te zijn. Het veelomvattende - en aan de basis zo heel begrijpelijke - werk van Tom Campbell kwam dus vooral ook als validatie van wat ik aan het doen was. Uit al dit soort 'giften', die we op ons pad tegenkomen, kunnen we afleiden hoe het Grote Bewustzijn Systeem zichzelf zo organiseert dat de groei van alle onderdelen ervan bevorderd worden. Je weg ontvouwt zich dus ergens ook vanzelf als het je intentie is dat je graag meer wilt kunnen ont-dekken. Want onze intentie is ons navigatie-instrument in deze werkelijkheid.

Al dit bijzondere (wetenschappelijke) werk van al die mensen die zich buiten de gebaande paden gewaagd hadden, liet me ook het grote belang zien van mijn doorgaande onderzoek naar de vraag: hoe zit onze werkelijkheid in elkaar? En wat betekent dat voor wie ik ben en voor wat ik in deze werkelijkheid te doen heb? Want al kunnen we in talloze andere werkelijkheden verkeren, ons bewustzijn is gefocust in deze. En dat is niet voor niks. We hebben kennelijk vooral in deze aardse sferen te groeien en ontwikkelen.

DE VERWONDERING VAN EEN BACTERIE

Al met al is deze tocht een wonderbaarlijke tocht, dat moet gezegd. Het is er één die veel gedachten, gevoelens, vragen en ook inzichten heeft opgeleverd en steeds weer oplevert. En ik merk dat dat met veel mensen, die ondanks alle ongemak hun eigen weg gaan, zo werkt. In zijn trilogie 'My Big TOE' schrijft Tom Campbell*:

"Voor de bacterie in je darmen is de bron van waaruit er voedsel in de darmen terechtkomt iets 'mystieks'. De economische, sociale en fysieke processen, die indirect gepaard gaan met de fabricage van dat voedsel, zijn voor die bacterie zelfs meer dan 'mystiek'. Want daar kan ook de meest briljante bacterie zich niks meer bij voorstellen. En dat wat er achter die processen schuilgaat dat is - vanuit de werkelijkheid van die bacterie bezien - werkelijk compleet onbegrijpelijk..."

(In dit plaatje zie je schematisch weergegeven hoe zich werkelijkheden in werkelijkheden bevinden. En hoe onze werkelijkheid hier het rode stipje voorstelt en is zo vergelijkbaar met de bacterie in onze darmen, die geen weet heeft van de werkelijkheid waar het voedsel vandaan komt dat het helpt verteren).

We hebben vanuit ons menselijke perspectief geen idee van waar we allemaal onderdeel van (kunnen) zijn. Dat zegt althans mijn eigen onderzoekservaring tot nu toe. En ook als we op onderzoek uitgaan en meer en meer ont-dekken, dan hebben we ons in mijn beleving steeds te realiseren dat we niet alles kunnen kennen. Het is teveel omvattend. En dat is niet erg. In tegendeel, zou ik zeggen, want daarin zit 'm ook precies de juiciness van dit aardse leven: de oneindigheid van het kunnen ontdekken en van daaruit verder kunnen groeien als M/mens. En dat is weer precies waar ik - met de inhoud van Deja.Nu - een steentje aan hoop bij te mogen dragen. Voor iedereen die dat waardevol vindt.

* De trilogie MY BIG TOE van Tom Campbell kun je hier gratis lezen (Engels). En op YouTube zijn talloze video's te vinden.