Is het in jouw werkelijkheid herfst of winter?

Een tijdje geleden schreef ik in deze blog over hoe je via verschillende perspectieven kunt kijken naar tijd, waardoor je bijvoorbeeld een heel andere beleving van start en einde van seizoenen hebt. Er kwam daarbij onder meer aan de orde hoe we tot onze huidige kalendertijd zijn gekomen. En hoe het kan dat je eigen gewaarwordingen van tijd (heel) anders kunnen zijn dan wat de kalender aangeeft.

Een andere indeling van tijd/seizoenen maakt bijvoorbeeld dat je in de eerste week van november mogelijk al de gewaarwording hebt gehad dat de winter is begonnen (het hoogtepunt van de winter zo rond 21 december is, in plaats van het begin, en dat die eindigt rond 4 februari).

HERFST OF WINTER?

Mijn gewaar-zijn liet me de afgelopen week weten dat ik ervaar dat de herfst achter ons ligt. En zeker ook dat ik steeds meer de (beginnende) winter voel. Mocht je de eerste blog hierover hebben gelezen (of nog gaan lezen), dan is nu dus misschien een nuttig moment om eens te checken wat jouw gewaarwording is: nog steeds herfst of toch al winter?

We kunnen zo de datastromen van onze werkelijkheid anders gaan interpreteren, meer passend bij wat we ons gewaar bent dan hoe we het geleerd hebben.

Uit het boek* dat we gebruikten om na te gaan wat een ander zicht op tijd betekent, schrijf ik graag ook weer even op waar we ons mogelijk bewust(er) van zullen zijn in de winterperiode van 6 tot en met 4 februari. Want ook dan zien we hoe gelaagd de datastromen in onze dagelijkse werkelijkheid zijn. En zie je op tegen de winter? Misschien dat je via deze tekst je hart ook nog kunt ophalen <3

ZUIVERING, VERNIEUWING & INSPIRATIE

De winter is de nacht van het jaar. De aarde is schijnbaar slapend en de slaap is te zien als de kleine dood. Krachten van vernieuwing en zuivering zijn op een autonome manier aan het werk.

De kracht van de winter zit vol paradoxen. Er is nieuw leven gehuld in de dood. Er is snelle groei gehuld in rust. Het is de ijskoningin met een warm hart.

De kracht van het nieuwe leven begint te kloppen in een ogenschijnlijk rottend zaadje.

Uiterlijk is er rust. Innerlijk is er groei.

Maar wanneer het lichaam wat langzamer beweegt, wordt de geest gezuiverd en keren de gedachten van het aardse naar het geestelijke.

De zaden die in de herfst in de aarde zijn gevallen, worden in hun rust gezuiverd, in de aarde bouwt zich de energie op die straks nodig is voor de groei. Maar nu is het nog stil.

Wij zijn het niet die met onze persoonlijkheid bepalen welke zaden zullen uitkomen en welke niet. Sommige zaden zullen in de lente in het licht komen te staan; andere niet. Zomaar.

Zaden waar het licht op valt, die genade ontvangen, worden eerst in de verborgen wereld van de geest geboren om vervolgens in de lente in te dalen in de vorm.

In de winter word je op jezelf teruggeworpen en zo als het ware gedwongen een gebied te onderzoeken dat je tot nu toe vreemd was, of dat je tot nu toe niet verwerkt hebt.

Het gaat hierbij om het opbouwen van het vertrouwen dat inspiratie vanzelf komt, als iets uit niets. En dat dit op den duur ook vanzelf vorm aan zal nemen.

Het vraagt je te accepteren dat het leven een volkomen autonoom proces is dat door ons heen komt en dat wij alleen maar op de voet kunnen volgen.

___________________________________________

GERELATEERDE BLOGS:

Deel 1 seizoenen (over onder meer de zomer/herfst en over kosmische zonnewinden)

Deel 3 seizoenen (over de winter/lente)

Deel 4 seizoenen (over de lente/zomer)

________________________________________

*Bron:

Leven & werken in het ritme van de seizoenen, J.Voigt.