'Datastromen' en hun functie in onze werkelijkheid

Een van de meest gebruikte termen op deze site is vermoedelijk het woord 'data' en alle afgeleiden daarvan zoals 'datastromen' en 'datavelden'. De term komt voort uit het feit dat we de werkelijkheid hier benaderen als zijnde een virtuele werkelijkheid. Onze werkelijkheid is daarmee gebaseerd op 'informatie' ofwel 'data'. En dus is het een werkelijkheid die 'fysiek' lijkt maar dat niet is (op deze website staat informatie voor iedereen, die graag meer inzicht wil hebben in de theorie erachter. En op deze pagina's van Deja.Nu vind je er ook meer over).

Omdat het begrip 'data' zo centraal staat, en dat ook in de komende blogs steeds het geval zal zijn, wil ik er hier graag nog een keer expliciet aandacht aan besteden. Op een andere manier dan ik op de eerder genoemde plekken heb gedaan. Door steeds via verschillende invalshoeken te kijken, kunnen we ons begrip verdiepen. En dat maakt het weer makkelijker om onze kennis praktisch toe te kunnen passen in ons leven van alledag. Want daar gaat het uiteindelijk om.

ONS INHERENTE GEHEUGEN

Voor die 'andere kijk' maak ik dit keer dankbaar gebruik van het werk van Rupert Sheldrake. Hij is inmiddels een vrij bekende wetenschapper. In de eerste plaats door zijn eigen wetenschappelijke werk, dat in zijn aanpak wetenschappelijk is maar ook vrij ver buiten het onderzoeksterrein van de traditionele wetenschappen ligt. Hij onderzoekt onder meer fenomenen als telepathie (een onderwerp waar we op Deja.Nu al vaker uitgebreid aandacht aan besteden).

Sheldrake is verder vooral ook bekend vanwege zijn kritiek op het mechanistische wereldbeeld zoals dat nog steeds de boventoon voert in de traditionele wetenschappen (ik ga daar in deze blog niet op in, maar wil je meer weten kijk dan hier).

Wat Sheldrake in de kern stelt is dat natuurlijke systemen (atomen, moleculen, kristallen, cellen, weefsels, organen, organismen en gemeenschappen van organismen) een inherent geheugen bevatten. Dat inherente geheugen noemt hij een 'morfisch veld' (in de virtuele werkelijkheidstheorie noemen we dat een 'historisch archief').

Natuurlijke systemen erven dit collectieve geheugen via alles wat er aan hun ontstaan vooraf is gegaan. Dat erven van die informatie verloopt via zogeheten 'morfische resonantie'. Je kunt je dat voorstellen als een zeker(e) ritme of trilling, waar het veld zich op afstemt. En die trilling wordt sterker naarmate informatie zich herhaalt (zoals bijvoorbeeld bij gewoontepatronen gebeurt).

Een atoom, molecuul, kristal, cel, weefsel (die in deze theorie ook een 'morfische eenheid' worden genoemd) organiseert zichzelf dus via bepaalde (instinctieve) patronen, die gedurende de ontwikkeling van de soort zijn ontstaan.

En via herhaling in het gedrag van zo'n morfische eenheid ontstaan in toenemende mate 'gewoonten'. Wat we 'natuurwetten' noemen, zo stelt Sheldrake, zijn dus heel vaak 'gewoontepatronen'.

ONZE INVLOED

Voordat we ons nu neigen over te geven aan de deterministische gedachte dat we als mens dus wel eens geheel en al gerund zouden kunnen worden door onze gewoonten, dat is niet per se het geval. Want morfische velden kunnen evolueren en doen dat ook. De theorie van Sheldrake laat ons wel weer zien dat bewust evolueren erom gaat dat we ons bewust zijn van de data in onze eigen informatievelden (en dus onze gewoontevorming).

Zeker als je je bedenkt dat elke keuze die jij maakt van invloed is op de informatievelden die de mensheid als geheel organiseren. Nieuwe datastromen in jouw bewustzijn zijn van directe invloed op de datastromen van het collectieve bewustzijn. Wat Sheldrake 'morfische velden' noemt zijn dus datastromen die zich als het ware in onze virtuele ruimte en tijd verspreiden. En die niet merkbaar vervagen, zo laat Sheldrake zijn werk zien.

Een 'morfisch veld' is een wetenschappelijke term voor 'velden van informatie'. Ze bestaan niet uit materie en evenmin uit energie. Vanuit de virtuele werkelijkheidstheorie bezien is dat logisch, want het zijn 'data'. En we gebruiken woorden als 'materie' of 'velden' of 'energie' alleen maar, omdat het woord 'data' voor ons zo abstract is. In onze werkelijkheid hebben we immers de neiging om alles 'fysiek' te willen maken, zodat we het kunnen begrijpen. Dat deze 'velden van informatie' er zijn, laat het onderzoek dat Sheldrake ernaar doet zien. Al kun je ze niet zien noch meten, ze hebben wel hun uitwerking op de stoffelijke wereld en haar systemen.

EEN WONDERSCHOON VOORBEELD

Wij mensen kunnen bijvoorbeeld vol verbazing en verwondering kijken naar de vlucht van een zwerm spreeuwen (zoals in het prachtige onderstaande filmpje). Hoe is het mogelijk dat ze zich zo feilloos op elkaar af weten te stemmen? Het antwoord dat Sheldrake zou geven is: ze zijn georganiseerd via hun 'morfische veld' (en als je daarbij in de gaten houdt dat 'morfisch veld' een metafoor is voor 'data', dan kun je dit voorbeeld gebruiken om steeds concreter te gaan zien hoe in deze werkelijkheid alles gebaseerd is op informatie. En hoe je dus zelf een datastroom bent te midden van een werkelijkheid die bestaat uit ontelbare datastromen).

Het woord 'morfogenese' betekent het ‘ontstaan’ (genesis) van ‘vorm’ (morfe). En je kunt een heel spectrum van morfische velden onderscheiden:

• morfogenetische velden (gebaseerd op zogeheten genetische informatie)

• gedragsvelden (gebaseerd op informatie via onze gewoonten en instincten),

• mentale velden (gebaseerd op informatie via mentale activiteit)

• sociale (gebaseerd op informatie via socialisering in gezin/organisaties)

• culturele velden (gebaseerd op informatie via collectieve verhalen/mythen).

Interessant daarbij is dat wij geleerd krijgen dat onze biologische systemen geheel en al georganiseerd worden door en vanuit onze genen. Maar Sheldrake komt via zijn onderzoek tot de conclusie dat genen een essentieel onderdeel uitmaken van de organisatie van het systeem, maar dat zij daar niet verantwoordelijk voor zijn. Hetgeen onderschrijft dat lichaam en geest niet van elkaar gescheiden zijn.

ONS 'MULTI-SPELER BEWUSTZIJNSSPEL'

Dit alles komt overeen met het feit dat we vanuit de virtuele werkelijkheidstheorie erkennen dat wij - als we ons bewuster worden van hoe onze werkelijkheid bepaald wordt door datastromen - steeds bewuster kunnen kiezen voor de werkelijkheid die we bij voorkeur creëren. Ook al hebben we ons ook altijd bewust te zijn van het feit dat deze werkelijkheid een 'multi-player game' is c.q. dat we hoe dan ook onderdeel uitmaken van 'collectieve informatievelden'.

Onze genen zijn dus niet allesbepalend, zoals we (on)bewust vaak denken, maar ons bewustzijn is dat. Alle soorten velden/datastromen zoals hierboven beschreven, zijn bovendien niet 'lokaal' bepaald. En die kunnen dus deze als ook andere werkelijkheden omvatten zoals beschreven in uiteenlopende blogs op Deja.Nu.

Naarmate ons bewustzijn groeit wordt onze beslissingsruimte groter (c.q. worden we minder geleefd door de collectieve morfische velden van deze werkelijkheid). En kunnen we meer invloed uitoefenen op de creatie van nieuwe datastromen, en dus nieuw gedrag, die hun effect hebben op het collectief.

Dat 'data' niet gebonden kunnen zijn aan een bepaalde plaats, omdat er in de virtuele werkelijkheid geen sprake is van een 'fysieke plaats', laat het werk van Sheldrake ook zien. De traditionele wetenschap heeft bijvoorbeeld grote moeite met het lokaliseren van sporen van ons geheugen in onze hersenen. Die sporen blijken niet vastgelegd te kunnen worden (ze kunnen overal maar ook nergens in het bijzonder bevinden). Rupert Sheldrake stelt dat dat komt doordat geheugensporen zich niet in onze hersenen bevinden. Hij vergelijkt onze hersenen met een tv-toestel dat zich afstemt op de tv-uitzendingen die je bekijkt, maar die die uitzendingen niet opslaat.

Herinneringen hangen samen met morfische velden, zo stelt Sheldrake, en met onze morfische resonantie met die velden. Ons individuele geheugen komt voort uit het feit dat organismen het sterkst resoneren met hun eigen verleden, maar dat ze ook beïnvloed worden door morfische resonantie van soortgenoten. Dat gebeurt via het collectieve onderbewuste, dat je ook als een soort 'collectief geheugenreservoir' kunt zien.

En daarin zien we de overeenkomst met de virtuele werkelijkheidstheorie. Onze hersenen worden 'gevormd' uit data (het zijn in die zin geen fysiek bestaande entiteiten). En de hersenen zijn het instrument voor de creatie van de datastromen die onze werkelijkheid vormen. Ze stemmen zich af op de tv-uitzending die onze virtuele werkelijkheid is.

SAMENVATTEND

Samengevat kun je het volgende zeggen over 'morfische velden', zoals die door Sheldrake zijn onderzocht en beschreven, en zoals we die kunnen toepassen op wat we op Deja.Nu 'datastromen' noemen.

• Ons virtuele lichaam krijgt vorm en structuur door een hiërarchie van morfogenetische velden/datastromen (één voor elk atoom, elke molecuul, elke cel, en elk orgaan tot aan het virtuele lichaam als geheel).

• De morfogenetische gedragsvelden/datastromen vormen de basis voor onze gewoonten (één voor elk gedragspatroon).

• Onze mentale activiteit wordt ingegeven voor de datastroom van de mentale velden (één voor elke gedachte of elk idee).

• De datastroom van ons 'bewuste zelf' zou je kunnen zien als dat deel van de morfische velden, die zich 'buiten' de datastroom van deze werkelijkheid bevindt. En die input geeft aan de datastroom die we onze hersenen noemen en die het ontvangst-apparaat van nieuwe data zijn. Je kon over de werking van onze hersenen ook lezen in deze blog). Het is daarmee het 'hogere aspect' van ons virtuele wezen (de speler van het computerspel). En dat staat in wisselwerking met de andere velden/datastromen (die vaker bepalend zijn voor ons 'gewoonte ik' - ofwel de avatar* in het computerspel). Dit bewuste zelf is de datastroom die de creatieve grondslag is van de nieuwe velden/datastromen. Die de vorming van onze virtuele werkelijkheid mede bepalen. Het is het aspect van je virtuele ik dat ingetuned is op de livestream van de grote multi-dimensionele werkelijkheid die het Grote Bewustzijn Systeem genereert.

* Als we op Deja.Nu het woord 'avatar' gebruiken dan bedoelen we daarmee dat wij mensen allemaal creaties zijn binnen een Groot Bewustzijn Systeem. We zijn dus veel meer omvattend dan dat we in ons dagelijkse doen geneigd zijn te denken.