Kijken met je hart <3

Op de dag dat mijn moeder haar aardse leven afrondde, gaan we elk jaar met ons samengestelde gezin (de levenspartner van mijn moeder, broer, zus en partner) naar een plek waar we de hele dag te midden van de vlinders kunnen zijn. De reden daarvoor is dat mijn moeder haar leven lang 'iets' had met vlinders. En sinds haar transitie naar andere werkelijkheden, neemt de vlinder een centrale plaats te midden van ons in. En niet alleen als het gaat om de herinneringen aan haar, maar ook om de communicatie met haar (wie 'zij' op dit moment dan ook maar moge zijn, want daarover kun je van mening verschillen. Zie bijvoorbeeld in deze blog).

En op zulke plekken maken we dan bijzondere dingen mee, zoals een vlindersoort die langere tijd op zijn trouwring komt zitten. En waarvan de verzorgster vertelt dat ze dat eigenlijk nooit doen, omdat ze daar veel te beweeglijk voor zijn.

Aan andere mensen die we op zo'n plek tegenkomen vertelt hij dan ook waarom hij hier is en dat zijn vrouw met hem communiceert via de vlinders. En het is opvallend hoe mensen luisteren naar wat hij te vertellen heeft en het serieus lijken te nemen, of zelfs onder de indruk zijn. Dat zijn voor mij altijd weer tekenen van ons verdergaande collectieve wakker worden; we beginnen voorbij onze culturele 'materialistische' programmering te zien.

CONTACT

Op het moment dat mijn moeder haar aardse lichaam verliet en haar partner heel veel verdriet had, hebben we met hem gesproken over hoe hij contact met 'haar' kan hebben. Bijvoorbeeld door aandachtig te zijn als er vlinders in de buurt zijn (of andere symbolen die kenmerkend zijn voor wie zij was). En zo zelf te gaan ervaren wat zij op die momenten mogelijk aan hem wil laten weten. Hij is vanaf het eerste moment aan het 'oefenen' geslagen door zijn aandacht inderdaad te richten op die symbolische situaties.

Zo is hij als het ware begonnen met het decoderen van datastromen in zijn werkelijkheid op een manier die hij nog niet kende. En met succes: toen de eerste winter in aantocht was, vroeg hij zich bezorgd af hoe dat nu moest nu de vlinders er niet meer zouden zijn. Prompt kwam hij midden in die winter vlinders tegen op de gekste manieren en momenten. Zoals een knalgele geknipt uit stof en pal naast het portier van zijn auto. Of zijn hond duikelde opeens een gele roos (een ander kenmerkend symbool voor haar) op uit de zee. Kortom zijn harde werken werd beloond. Of dat nu steeds het werk van het Grote Bewustzijn Systeem was, of van een individuele bewustzijn unit, die de geest van mijn moeder representeert, weten we niet.

VERTROUWEN

Wat we wel weten is hoe groot het effect is van deze exercities is op het rouwproces van een mens. Hij is van een man die overweldigd was door verdriet geworden tot een man die vol vertrouwen is, omdat hij weet dat er geen einde is gekomen aan de liefde die zij deelden. En in het feit dat die groei heeft plaatsgevonden, kan ik in elk geval het werk van het GBS herkennen.

Soms vragen mensen of het niet ook nadelig kan zijn dat hij op deze manier als het ware aan haar vasthoudt. Zou het hem ook kunnen belemmeren bijvoorbeeld doordat hij zich minder openstelt voor anderen (en wie weet een nieuwe liefde)? Dat zijn gedachten die ik zelf ook vaak heb gehad en waar ik eigenlijk alleen maar antwoord op kon vinden door hem gade te slaan. Inmiddels (we zijn een paar jaar verder) zie ik dat dit alles hem vooral helpt in zijn toegroeien naar weer een eigen leven opbouwen, met daarin eigen mensen en activiteiten.

We praten samen ook expliciet over hoe hij, als hij iemand tegen zou komen met wie hij in romantische zin verder zou willen, daar weer volop in zou kunnen stappen. Juist omdat het hem zo goed gaat. En we hebben het over hoe mijn moeder een eigen pad heeft te gaan en hoe dat ook voor hem geldt. En zij dus ook ongetwijfeld hoopt dat hij, als hij geluk kan vinden in de liefde, zijn hart daarvoor opent. Het betekent niet dat hij haar zou moeten vergeten, maar dat zij haar heel eigen plek heeft.

KIJKEN MET JE HART

Het is een wonderbaarlijk gegeven om iemand te mogen zien groeien in een proces dat je zou kunnen omschrijven als 'rouw' die leidt tot meer heelheid. Hij is door zijn andere manier van kijken een ander mens geworden. Hij kijkt veel meer met zijn hart in plaats van alleen met zijn hoofd - zoals we allemaal gewend zijn te doen. En daarmee kan ik zien hoe we echt op weg zijn naar een hartscultuur, zonder dat we ons hoofd hoeven te verliezen.

We gaan ons anders verhouden tot verdrietig makende levensgebeurtenissen zoals het 'overlijden' van een dierbare (heb je er wel eens bij stil gestaan wat het betekent dat dat woord eigenlijk zegt: het lijden is over?). En kunnen meer en meer de heelheid in dat soort dingen gaan ervaren, precies zoals de dichter Kahlil Gibran het zegt:

Wanneer je verdrietig bent, kijk dan opnieuw in je hart en zie dat je huilt om wat je vreugde schonk.